چرا زبان عربي را بايد آموخت ؟

زبان های خارجی

چرا زبان عربي را بايد آموخت ؟

چهارشنبه, 26 ژوئن 2019

Hoseynzade

5289

فهرست مطالب

1 چرا زبان عربي را بايد آموخت ؟
2 بعد دینی _ مذهبی
3 مروری بر تاریخ زبان عربی
4 ویژگی‌های زبان عربی
5 عربی کلاسیک
6 عربی امروزی
7 دیگر ویژگی‌های این زبان
8 نکته نهایی
- 8.1 ویژگی های یک کلاس عربی خوب چیست ؟

چرا زبان عربي را بايد آموخت ؟

سؤال جدي و هميشگي بسياري از دانش پژوهان اين است كه چرا ما ايرانيان بايد زبان عربي را با همه دشواري هايش بخوانيم ؟ چه لزومي دارد ساعت هاي زيادي را صرف آموختن اين زبان كنيم ؟ پاسخي را كه بناست داده شود از دو منظر مي باشد .

الف) برون ديني :

1- يادگيري زبان خود يك هنر مي باشد .

2- زبان مانند بسياري از مسائل فرهنگي و علمي منحصر به قومي نيست تا از يادگيريش پرهيز شود .

3-زبان عربي يكي از زبان هاي زنده و بين المللي مي باشد .

4-دانشمندان ايراني بسياري از كتاب هاي علمي خود را به اين زبان نگاشته اند .

5-درك شيرين زبان و ادبيات فارسي بدون دانستن زبان عربي ميسر نيست .كافي است كه به كتاب هاي گرانسنگ ديوان حافظ – مثنوي – گلستان و بوستان و …نگاهي شود تا اين كلام بهتر پذيرفته شود .

6-اهتمام به زبان عربي ، اهتمام به احياي فرهنگ غني ايراني است .

7- جهت ارتباط با جوامعي كه عرب زبان هستند .

8- استفاده از سايت هاي اينترنتي كه به زبان عربي مي باشد .

9- استفاده تجارتي در سفرهاي سياحتي به كشورهاي عربي .

10-بهره مندي از كانال هاي تلويزيوني ، مطبوعات و …بلاد عربي .

11- متخصصين فن ، آن را بهترين زبان مي دانند .

12- زبان عربي غير از عرب ها است كه بعضي ها به آن ها حساسيت دارند .

ب) درون ديني :

1-زبان قرآن است ،انا انزلناه قراناً عربياً ….

2- كليد فهم اسلام است .

3-امامان و بزرگان دين بر يادگيري اين زبان تاكيد كردند .

4- زبان مشترك امت اسلامي است .

5- درك اسرار پيام الهي و سخنان پيشوايان ، با يادگيري اين زبان ميسر است .

6- گستردگي آن از زمان تولد با گفتن اذان و اقامه تا مرگ براي ما با خواندن نماز ميت و تفهيم تلقين خاص ، مي باشد .

7-در سفرهاي زيارتي به عتبات عاليات و مكه مكرمه و مدينه منوره استفاده كافي از خواندن ادعيه – زيارات – قرآن خواهد بود .

8- در سنين بالاتر و ايامي كه فراغتي بيشتر حاصل مي شود انسان دوست دارد با خالق خويش ارتباطي زيادتر داشته باشد ، ياد داشتن اين زبان باعث مي شود تا از ادعيه مأثوره و قرآن بهره خوبي ببرد.

9- زبان عربي پيوند دهنده نسل كنوني با گذشته پربار قرن اسلامي است .

10-با يادگيري اين زبان در ايام حج كه فرصت زيادي براي حجاج است مي تواند اعتقادات صحيح شيعه را معرفي كند و زمينه ترويج حقايق دين را فراهم كند .

11-خداوند اين زبان را براي دين خاتم برگزيده است .

12-زمينه تعقل را در كلام وحي بيشتر فراهم كرده است .

اميد كه علاقه ما به يادگيري اين زبان بيشتر شود و در زندگي از آن استفاده كني .

بعد دینی _ مذهبی

کتاب مقدس مسلمانان جهان به زبان عربی بر پیامبر این دین نازل شده است.

آمارهای رسمی تعداد مسلمان جهان را یک میلیارد و ششصد میلیون نفر اعلام کرده است.

طبق اعتقادات مسلمان، زبان قرآن، وحی بوده و در آن دخل و تصرفی صورت نگرفته است.

این مسئله باعث گردیده تا پیروان اسلام به زبان عربی فصیح به دیده‌ای متفاوت و مقدس بنگرند و بکوشند با حضور در مراکز آموزشی و یا استفاده از دوره‌های مختلف اینترنتی و یا بسته‌های آموزشی زبان عربی را بیاموزند.

با توجه به ابعاد گسترده‌ای که این زبان در حوزه‌های دینی و مذهبی و یا بعد تجاری و مالی آن برای افراد و صاحبان مشاغل دارد و در بالا نیز به آن اشاره شد، آموزش و یادگیری این زبان روز به روز با استقبال بیشتری روبرو می‌شود و حتی این روزها شاهد آن هستیم که گروه قابل‌توجهی از مردم صرفا از جنبه گردشگری علاقه به آموختن این زبان پیدا کرده‌اند.

مروری بر تاریخ زبان عربی

صدها سال پیش اقوامی صحرانشین در شبه جزیره عربستان زندگی می‌کردند که سامیان نام داشتند و زبان کهنی که میان سامیان رواج داشت، سامی نامیده می‌شد. هر چند برخی سامیان هنوز هم در مناطق دورافتاده عربستان زندگی می‌کنند، در گذشت ایام بسیاری از آن‌ها به تدریج از شبه‌جزیره خارج شدند و به مناطق اطراف کوچ کردند و در زبان و فرهنگ با مردم آن مناطق آمیخته شدند. در طی این مهاجرت‌ها تمدن‌های عظیمی در مناطق اطراف به‌وجود آمد که از آن‌جمله می‌توان به تمدن‌های بابلی، آرامی، سومری، کنعانی و عبری اشاره نمود. زبان‌های باستانی ایجاد شده در هر منطقه با هم تفاوت‌های آشکاری دارند اما همگی جز زبان‌های سامی به شمار می‌آیند. دسته بندی زبان‌های سامی بر حسب نسبت آن با جزیره العرب انجام می‌گیرد: زبان‌های شرقی (مانند بابلی و آشوری)، زبان‌های غربی (مانند کنعانی، عبری و آرامی) و جنوبی (مانند عربی و حبشی).

تاریخ زبان عربی را در یک روش می‌توان به قبل و بعد از اسلام تقسیم نمود. در زمان‌های قبل از اسلام زبان عربی به دو شاخه عربی جنوبی و عربی شمالی تقسیم می‌گردید. عربی جنوبی در اطراف یمن کنونی صحبت می‌شد و تحت تاثیر ارتباط با مصریان باستان و تمدن فنیقی قرار گرفته بود. این زبان با ظهور اسلام کم‌کم به دست فراموشی سپرده‌شد و به جای آن زبان عربی شمالی که مبنای عربی امروزی است در سراسر عربستان غلبه پیدا نمود. این زبان را اکنون عربی کلاسیک نیز می‌نامند.

ویژگی‌های زبان عربی

_ زبان عربی از لحاظ تنوع واژگان و اصطلاحات یکی از غنی‌ترین زبان‌های جهان است.

_ زبان عربی از نظر تعبیر و بیان معانی و مفاهیم نیز بسیار پربار است.

می‌توان در این زبان برای معنا و یا معانی نزدیک به هم از تعبیرات متفاوتی استفاده کرد.

_ زبان عربی یکی از مستحکم‌ترین قواعد زبانی را در میان تمامی زبان‌های جهان دارد.

قواعدی که گاه آموختن آن‌ها و تبصره‌های گوناگونش باعث سردرگمی افرادی می‌شود که قصد یادگیری این زبان را دارند.

برخی از زبان‌شناسان معتقدند عدم آگاهی بشر امروزی نسبت به دلایل نخستین وضع برخی از قواعد باعث پیچیدگی فهم و درک آن شده است.

البته امروزه تعداد قابل توجهی از زبان‌شناسان می‌کوشند قواعد فراوان زبان عربی را برای مخاطبان امروزی کاربردی‌تر کنند.

این گروه می خواهند با حذف موارد غیر لازم در آموزش یادگیری این زبان را آسان تر کنند.

_ یکی از منحصربه فردترین ویژگی‌های زبان عربی برخوردار بودن آن از اِعراب است.

این ویژگی در هیچ یک از زبان‌های دیگر جهان به چشم نمی‌خورد.

اِعراب در واقع تغییر حالت آخر واژگان براساس نقش آن در جمله است.

دلیل وضع اِعراب برای دوری از اشتباه گوینده و شنونده بوده است.

_ همچنین واژگان در زبان عربی به شکل اشتقاقی گسترش پیدا می‌کنند.

در این حالت از یک کلمه به عنوان مصدر می‌توان ده‌ها واژه جدید استخراج کرد.

عربی کلاسیک

به دلیل ضعف تمدن عربی در قبل از اسلام که به دوره جاهلیت نیز معروف شده‌است و ساختار بادیه‌نشین و غالبا جنگجوی اعراب، منابع مکتوب زبان عربی کلاسیک بسیار محدود است. در واقع آن‌چه که از آغاز روزگار رواج عربی کلاسیک یعنی سده های سوم تا ششم میلادی تا ظهور اسلام و بعد از آن به‌جا مانده‌است را می‌توان در گروه‌های زیر طبقه بندی نمود:

قرآن: کلام الله
مکاتبات رسمی پیامبر اکرم: شامل رساله‌ها، قراردادها، پیمان‌نامه‌ها و خطبه‌های حضرت محمد (ص) است که یکی از مهم‌ترین آن‌ها خطابه مشهور حجه‌الوداع و خطبه شیوای آن حضرت در هنگام ازدواج حضرت فاطمه با علی بن ابی طالب است.
احادیث اصیل نبوی و امامان معصوم: که مهمترین آن‌ها نهج‌البلاغه اثر شگرف مولای متقیان است.
اشعار جاهلی و اشعار صدر اسلام: که شعرا بیشتر به شرح جنگ‌آوری‌ها، غزل‌های عاشقانه و افتخار به اصل و نسب و رجزخوانی‌ها می‌پرداخته‌اند.
ایام العرب: تاریخ جنگ‌های عهد جاهلیت میان قبیله‌های عربی یا اتحاد قبایل علیه اقوام خارجی‌است. برخی تواریخ مربوط به صدر اسلام به طریق مشابه ثبت گردیده‌اند.
برخی موارد فرعی از قبیل کتیبه‌های بسیار محدودی که از آن زمان در کشور‌های غیر عربی باقی‌مانده است و ترجمه‌های کهن انجیل به زبان عربی کلاسیک.

با توجه به پیشرفت چشمگیر دین اسلام،‌ زبان عربی کلاسیک که زبان اسلام محسوب می‌شد در طی قرون اولیه بعد از اسلام در کشورهای خارج از شبه‌جزیره عربستان متداول گردید. قرآن کریم در زمان خلافت عثمان به اهتمام حضرت علی به صورت کامل مدون شد و از آن پس به عنوان کامل‌ترین معیار برای زبان عربی استفاده گردید. اوج شکوفایی عربی کلاسیک در قرن‌های دوم و سوم هجری در بغداد، مرکز خلافت عباسیان رخ‌داد. یکی از مهمترین متون کلاسیک عربی در آن روزگار ترجمه عربی کتاب کلیله و دمنه است که ابن مقفع آن را از زبان پهلوی قدیم به طرزی شیوا به عربی ترجمه نمود. همچنین دستور زبان عربی که نحو نامیده می‌شود و ساختار اولیه آن به مولای متقیان منسوب است، به تدریج راه تکامل را می‌پیمود. ایجاد حرکت بر روی حروف مصوت مانند فتحه و کسره از جمله مهمترین نوآوری های نحوی است که مخترع آن از شاگردان حضرت علی بوده‌است. لغت‌شناسان در شهر‌های کوفه، بصره و بغداد با روش‌های گوناگون به پردازش کلمات و تقسیم‌بندی آن‌ها می‌پرداختند که از جمله مشهورترین آن‌ها می‌توان به سیبویه و کسایی اشاره کرد که هر دو ایرانی‌الاصل بوده‌اند. بدین ترتیب بود که دانشمندان مسلمان با استفاده از عربی کلاسیک توانستند علوم مختلف از فلسفه گرفته تا شیمی و ریاضیات را از منابع قدیم سریانی و یونانی ترجمه کنند و آن‌ها گسترش دهند. همچنین کتب بسیاری در شاخه‌های گوناگون علوم اسلامی نظیر تاریخ (رجال)، تفسیرها،‌ کلام، اصول، تصوف و فقه به رشته تحریر درآمد.

با اضمحلال تدریجی عباسیان از زمان خلافت عباسی زبان عربی کلاسیک نیز دچار رکود و ضعف گردید. قواعد عربی کلاسیک دچار نوعی جمود گشت و دانشمندان به جای سعی در گسترش زبان بیشتر به تبعیت بی چون و چرا از گذشتگان روی آورند. در ایران سلسله‌های استقلال‌خواهی چون غزنویان و سلجوقیان پدید آمدند و در مصر فاطمیان با عباسیان مقابله کردند. رشد علوم اسلامی دیگر به صورت متمرکز ادامه نیافت و دانشمندان هر منطقه از مراکش و اندلس گرفته تا ایران سعی کردند تا فعالیت‌های خود را به شکل مستقل ادامه دهند که البته بیشتر آن تلاش‌ها با نتایج درخشانی همراه گردید. مردم هر منطقه عربی را با لهجه خاص خود تکلم می‌کردند و بیشتر آن‌ها از درک متون کلاسیک عاجز بودند. امپراطوری عباسیان با تسخیر بغداد به دست مغولان در اواسط قرن هفتم به کلی نابود شد و زبان عربی وارد دوره رکودی گشت تا قرن سیزدهم هجری و آغاز دوره عربی امروزی ادامه یافت.

عربی امروزی

زبان عربی امروزی را می‌توان به دو حالت عربی عامیانه و عربی نوشتاری تقسیم‌بندی کرد. عربی عامیانه در هر منطقه و کشور از دنیای عرب با دیگری تفاوت‌هایی در لهجه و تلفظ کلمات دارد. یک عرب زبان ساکن عراق در فهم سخنان یک مراکشی دچار مشکلات بسیاری خواهد بود. مشهورترین شاخه‌های گفتاری عربی امروزی عبارتند از عربی مصری، مراکشی، بین‌النهرینی، شرقی و عربی نواحی خلیج فارس. با وجود تمامی این چند دستگی‌ها در گفتار زبان عربی امروزی در شکل نوشتاری کاملا یکپارچه‌است. چرا که زبان عربی نوشتاری بر مبنای قرآن استاندارد شده‌است و مسلمانان در تمام کشورهای عربی خود را ملزم می‌دانند که از قواعد مبتنی بر کتاب آسمانی خود پیروی کنند. به این ترتیب است که تمام عرب زبان‌های باسواد می‌توانند از اطلاعات موجود در کتاب‌ها، روزنامه‌ها و مجلاتی که در سراسر دنیای عرب چاپ می‌شوند بدون هیچ اشکالی استفاده کنند.

زبان عربی از دوره لشگرکشی ناپلیون به مصر مورد هجوم واژه‌های خارجی قرار گرفت. مترجمان عربی درهنگام ترجمه کتاب‌های جدید از زبان‌های اروپایی کلمات را معادل سازی نمی‌کردند و در ابتدای قرن نوزدهم انبوهی از کلمات بیگانه وارد زبان عربی گردید. این کلمات با کمی تغییر در حروف به فرم عربی در می‌آمد و به اصطلاع تعریب می‌گردید. پس از مدتی زبان‌شناسان از تعدد واژه‌های تعریب شده ابراز نارحتی کردند و به فکر واژه‌سازی برای لغات بیگانه افتادند تا زبان را به اصالت اولیه خود برگرداند. آکادمی‌های زبان عربی یکی بعد از دیگری در کشورهای مصر، سوریه و عراق برای پالایش زبان عربی و واژه‌سازی ایجاد گشت. از آن موقع است که واژه‌هایی چون هاتف برای تلفن، قطار برای ترن و افعالی چون بلمر برای پلیمری کردن و هدرج برای هیدروژنه کردن تولدیافته‌‌است. شیوه اشتقاقی از ریشه سه حرفی کلمات عربی آسان‌ترین روش برای ساختن واژه‌های جدید و جلوگیری از تعریب است. امروزه زبان عربی در غنای واژگان و نظم در دستور زبان جزء زبان‌های برتر دنیاست که در سازمان ملل متحد به عنوان یکی از شش زبان رسمی مکالمات و مکاتبات پذیرفته شده‌است.

دیگر ویژگی‌های این زبان

_ در زبان عربی برای بیان واژگان و عبارات مختلف از مخارج حروف بسیار متنوعی استفاده می‌شود.

اگرچه در این زبان تعداد حروف از برخی زبان‌ها کمتر است، اما شکل ادای آن‌ها با هم تفاوت بسیاری دارد.

_ ایجاز و خلاصه‌گویی در زبان عربی بسیار قابل‌تامل است.

با این ایجاز در این زبان می‌توان معانی عمیقی را در عبارات و جملات کوتاهی بیان کرد.

_ همچنین در زبان عربی ویژگی‌های کاملا منحصر به فردی وجود دارد که در دیگر زبان‌ها به چشم نمی‌خورد.

به عنوان مثال واژگانی که در آن‌ها از دو کلمه ق و ط استفاده شده است، به معنای قطع کردن و بریدن هستند.

مانند قطع، قطف، قطل، قطم و …

در هیمن راستا باید گفت که در زبان عربی حروف، دارای بار معنایی و بیانی ویژه‌ای هستند.

به عنوان مثال حرف غ معنای پنهان شدن، غیبت و خفا را می‌دهد.

همان گونه که در این کلمات نیز به چشم می‌خورد:

غاب، غار، غاص، غال، غام.

حرف جیم نیز معنای گردآوری را در خود دارد.

مانند این کلمات که در همه آن‌ها معنای جمع شدن به گونه‌ای به چشم می‌خورد:

جمع، جمل، جمد، جمر.

نکته نهایی

به دلیل این ویژگی‌های منحصر به فرد زبان عربی بسیاری معتقدند که ترجمه قرآن عملی کاملا غیرممکن است.

به همین دلیل نیز می‌بایست قرآن را به زبان عربی خواند.

زیرا بسیاری از معانی و مفاهیم آن را نمی‌توان به شکلی به زبان دیگری ترجمه کرد که تمامی آن را در بر داشته باشد.

برخی از پژوهشگران نیز معتقدند که بسامد و میزان ارتعاشی که واژگان عربی در جهان به وجود می‌آورند از میزان ارتعاش واژگان دیگر زبان‌ها بیشتر است.

ما در تلاشیم تا با معرفی بهترین های این رشته انتخاب شما را ساده کنیم .

مشاهده صفحه آموزشگاه

آموزشگاه زبان الوند با آموزش زبان محاوره عربی با لهجه های عراقی – لبنانی – خلیجی به آموزش این هنر پرکاربرد میپردازد. شاید برای شما هم جالب باشد بدانید که زبان عربی در کشورهای مختلف متناسب با فرهنگ و تاریخچه , جنگ و استعمار دست خوش تغییرات شده . برای مثال همه ما میدانیم که حروف چ,پ,ژ,گ در این زبان وجود ندارد؛ اما در لهجه لبنانی حرف ژ وارد شده است – یعنی عرب زبان های ساکن لبنان این حرف را به راحتی تلفظ میکنند. زبان رسمی لبنان عربی است، اما هر یک از اقلیتهای نژادی به زبان خود سخن می‌گویند. زبان فرانسه نیز کاربرد دارد. لهجه لبنانی از شاخهٔ عربی شامی است، در کاربرد و تلفظ کلمات با دیگر شاخه‌های زبان عربی تفاوت دارد اما به عربی سوری، فلسطینی و مصری نزدیک است. در تلفظ واج «ج»، «ژ» خوانده می‌شود. به جای «ق»، حرف «ئ» و به جای «ث» نیز «ت» تلفظ می‌شود. برای مثال کلمهٔ کثیر به معنای زیاد، کتیر. قلب به معنای دل، ئلب و جدید به معنای تازه، ژدید ادا می‌گردند. چرا که لبنان سالیان سال مستعمره فرانسه بوده است. ( ۲۴ ژوئن ۱۹۲۰ -۱۷ آوریل ۱۹۴۶) . همچنین ساکنان عراق عرب با تلفظ حرف گ مشکلی ندارد, چراکه ترک زبانهای ساکن این کشور زبان مشترکی با کشورهای ترکیه و آذربایجان دارند. زبان ترکمنهای عراق ترکی آذربایجانی و هم‌خانوادهٔ با زبان ترکی استانبولی، و دیگر زبان‌های شاخه زبان‌های اغوز است؛برخی زبان‌شناسان زبان آنان را بین ترکی آذربایجانی و ترکی استانبولی تقسیم‌بندی می‌کنند. که نزدیک به لهجه‌های ترکی استانبولی در دیاربکر و شانلی‌اورفه در جنوب شرقی ترکیه است .ترکمانهای عراق در شمال این کشور ساکن هستند . عموم ترکمن‌ها به زبان ترکی آذربایجانی با لهجه کرکوکی صحبت می‌کنند.