وینگ چون چیست ؟
وینگ چون یک ورزش رزمی چینی از شاخه ی کنگ فو است. قدمت این ورزش رزمی نزدیک به 450 سال می باشد و بیشتر بر هماهنگی حرکات ذهن و بدن و تمرکز بر روی روح و جسم اشاره دارد. ورزش وینگ چون جزو سبكهاي مناطق جنوبى چين محسوب مى شود و حركات دست و مبارزه با دست در آن بیشتر رایج است. این ورزش یکی از مؤثرترین سیستم های هنرهای رزمی است، هدف این ورزش رزمی آموزش دفاع شخصی و بالا بردن قدرت بدنی در برابر مهاجمان با هر شرایط بدنی و کاملا واقع گرایانه و کاربردی است.
این روش مبارزه که ابتدا به نام سئولیم تائو یا سئونیم تائو (به معنی روش ایده کوچک) معروف بود، ابتدا توسط استادان ارشد معبد شائولین طراحی و ایجاد شده بود، که بر خلاف سبک‌های دیگر شائولین بر اساس آناتومی بدن و قوانین ریاضی و اشکال هندسی برای حملات ساده، سریع و کاربردی و دفاع کردن توسط زاویه‌های خاص به خصوص زاویه ۴۵ درجه و گارد بر اساس خط مستقیم و عدد طلایی بود.
حمله به معبد توسط دولت چین و کشته شدن بسیاری شاگردان و استادان و همچنین نابودی معبد باعث شد که هر کدام از استادان باقی‌مانده در گوشه‌هایی از چین به‌طور مخفیانه زندگی کنند. در این میان یکی از استادان باقی مانده که راهبه خانمی به اسم انجی مویی بود، روش سئولیم کونگ فو خود را به دختری به نام وینگ چون (به معنی بهار زیبا) با تغییراتی که بر اساس آناتومی زنانه و استفاده از نیرو و انرژی حریف بر علیه خودش بود، آموزش داد، که بعدها به نام سبک وینگ چون به شهرت رسید. مبارزاتی که توسط وینگ چون انجام می‌شد باعث شهرت او شد به‌طوری‌که افراد بسیاری برای مبارزه با او از نقاط دیگر به آن‌جا می‌آمدند. خانم وینگ چون با شخصی به نام لئونگ بک چائو که تاجری به نام و مبارزی قوی بود -که البته با خانم وینگ چون مبارزه کرده بود و شکست هم خورده بود- ازدواج کرد. خانم وینگ چون تمامی آموخته‌های خود را به او یاد داد این سبک چند نسل بعد توسط استاد لئونگ جان که یکی از استادان معروف کونگ فو در زمان خود بود به شهرت رسید. از استاد لئونگ جان، به عنوان استاد بدون شکست یاد می‌شود. شهرت جهانی وینگ چون توسط استاد ایپ من و شاگردانش (وونگ شون لونگ، ایپ چون، لومن کام، لئونگ تینگ و بروس لی) به اوج خود رسید.
اولین فردی که به صورت عمومی آموزش وینگ چون را در هنگ کنگ آغاز کرد فردی به نام ایپ من بود.
از خصوصیات و ویژگی‌های بارز ورزش وینگ چون
- مبارزه با دست بدون سلاح
- سرعت ضربات و حرکات سریع بدن
- تکنیک‌های مستقیم و ترکیبی
- تلاش برای خنثی کردن حملات حریف مقابل بیشتر از طریق اعمال نیرو برای ضربه زدن به فرد
- استفاده از چوب بلند و چاقوی های پروانه ای مخصوص مناطق جنوبی چین
اصول هشت‌گانه ورزش وینگ‌چون
اصول هشت‌گانهٔ ورزش رزمی وینگ‌چون سنگ بنای یک سیستم دفاع شخصی تهاجمی را تشکیل می‌دهد که به فرد اجازهٔ تطبیق به اندازه، قدرت و سبکِ مبارزه‌ایِ حریف را می‌دهد.
- به جلو حرکت کن
- در تماس با حریف قرار بگیر و به او بچسب
- در برابر نیرو و قدرت بزرگ‌تر تسلیم نشوید و در برابر حمله قدرتمند حریف از مسیر حمله کنار بروید و زاویه و راه دیگری برای حمله پیدا کنید
- حریفتان را سریع تعقیب کنید تا نتواند خودش را پیدا کند
- خونسرد و ارام باشید و از نیروهای خودی رها شوید
- از نیروهای حریفت رها شو
- از نیروی حریف ضد خودش استفاده کن
- نیروهای خودی را اضافه کنید
درجات شاگردی
دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات پون سائو و دان چی و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یادگرفته می‌شود.
درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود، به سه بخش تقسیم می‌شود:
درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارت‌های پایه‌ای در سه فاصله مبارزاتی
- درجه یک -احترام و تواضع، مبانی اصولی سبک و مهارت‌های حرکتی، درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو «شروع تمرین دستها با لات سائو»
- درجه دوم – مبارزه در فاصله دور به همراه مشت زدن‌ها و لگدها زدن‌ها، کل «سیو نیم تائو»
- درجه سوم -گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی در تمارین لات سائو به صورت آزادتر و روتین
- درجه چهارم -گذر از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیک و شروع فرم «چام کیو» و «تمارین لامسه دستها به نان پون سائو و دانچی»
درجات ۵ تا ۸،
- درجه پنجم – حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان با هر دو دست
- درجه ششم -شروع چی سائو و تطابق نیروهای خود با حریف
- درجه هفتم – تکنیک‌های گرفتن و قفل دست و پاها و رد کردن
- درجه هشتم – تکنیک‌های کشیدن و هل دادن
درجات ۹ تا ۱۲، کاربردها
- درجه نهم – در مقابل تک مهاجم و کاربرد تکنیک‌های کلاسیک
- درجه ده – در مقابل دو مهاجم و کاربرد به صورتِ تکنیک‌های آزادِ
- درجه یازدهم – در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد به صورت کلاسیک
- درجه دوازدهم – در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد آزاد
در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در درجه ۸) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند. مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه‌است، که بسته به مدرسه‌ای که هنرجو تحت تعلیم است، درجه ۸ و ۹ می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردادی و ریتمی در این بین وجود ندارد.
در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری برای درجه ۵ تا ۸ و مشکی برای درجه ۹ تا ۱۲.
جستجو آموزشگاه یا باشگاه در
نیکارو
درخواست کلاس در نیکارو
