مدرسه بازیگری مشهد

ما در این مقاله مدرسه بازیگری آژنگ مشهد را معرفی میکنیم. تا انتها با ما همراه باشید.

متد بازیگری

قصد داریم در این چند گذاره بخشی از متد آموزشی را برای دوست داران فن بازیگری به صورت خلاصه بیان کنیم :

بدن شما ، زبان دوم شماست. پیش از به وجود آمدن هر زبانی، انسان همواره از «تن» خود برای ایجاد ارتباط با محیط و همنوعان خود بهره برده است و با پیدایش زبان به عنوان عنصر اصلی ارتباطی، تن و استفاده های نا محدود آن کم‌کم به فراموشی سپرده شد.
بازیگری نیز به همین ترتیب در طول سالیان دستخوش تحولاتی شد و در سبک های مختلف هنری گاهی بدن، گاهی بیان و گاهی هر دو مورد استفاده واقع شدند.

پاتومیم یا میم

متد بازیگری است که در آن تنها از بدن برای تولید مفهوم استفاده می شود که در این سبک، حرکات می توانند موزون نباشند و صرفاً تقلیدی از حرکات روزمره زندگی به شمار آیند که مخاطب را به یاد اعمال همیشگی اش می‌اندازند و بدین ترتیب انتقال مفهوم انجام می پذیرد.
بدن به عنوان یکی از اصلی‌ترین ابزارهای بازیگر در ارائه مفاهیم دریافت شده از نمایش و انتقال آن به تماشاگر، بسیار حائز اهمیت است. تلاش روز افزون هنر نمایش برای دسترسی به زبانی بین‌المللی، توجه محققان و دانش پژوهان را بیش از پیش به بدن و حرکت بدن معطوف کرده است.

این مهم، ما را بر آن داشت، که پیش از هر چیز به این بیندیشم که آیا شناخت بدن، ذاتی است یا آموختنی؟

از دلایل جذابیت ژاک‌ لوکوک برای ما، تسلط او بر آموزش بازیگری است، او در تمام لحظات تمرین‌ها و هدایت بازیگرانش یک مربی محض بوده است. در بسیاری از کتابهای ترجمه شده تمرینات بدن، آماده‌سازی بدن و بیان بازیگر، حرکت، ارتباط بازیگر با حرکت و چگونگی حرکت عنوان شده است، اما با استناد به اکثریت غریب به اتفاق آن تمرین‌ها، معتقدیم، ژاک لوکوک در بخش‌هایی از آموزش بازیگران خود استثنایی عمل کرده است. توجه ژاک لوکوک به بازیگر به عنوان ابزاری برای انتقال صحیح مفاهیم در تمرین‌های او قابل اهمیت است.

در این کلاس شما به تمام توانایی هایی که در تن خود داشته و تاکنون آنها را نشناخته اید، دست خواهید یافت و برای اولین بار بهترین و زیبا ترین زبان دنیا را که از ابتدای حضور بشر بر روی زمین وجود داشته را لمس خواهید کرد.

آیا شناخت بدن، ذاتی است یا آموختنی؟
و نحوه ي جسماني شدن درونيات ذهني بازيگران چگونه است؟

‎دورانت نظر خودش در مورد شکل‌گیری تئاتر را به دنبال مثالی عینی از کاربرد ژست در مراسم بومیان شمال غربی استرالیا بیان می‌کند:

«‌اعمال‌کنندگان، با حرکات ملایمی، سر خود را به طرف زمین خم می‌کردند و آن را در میان شاخه‌های درختی که در دست داشتند پنهان می‌ساختند، و به این ترتیب، مرگ را مجسم می‌کردند؛ در این هنگام، رئیس دسته اشاره‌ای می‌کرد و همه ناگهان سر بر‌می‌داشتند و با شدت و حدّت به حرکات موزون و خواندن می‌پرداختند و با این عمل خود، زندگی دوباره را نمایش می‌دادند. به این شکل، یا نظایر آن، هزاران گونه نمایش صامت (پانتومیم) انجام می‌دادند تا بزرگ‌ترین حوادث قبیله یا کارهای حیات یک فرد را مجسم سازند.

‎ لوكوك مي گفت به قابليت هاي بياني موجود در فاصله در تئاتر علاقه مند است. او مي كوشيد جوهره حركت را دريابد و بازيگر را از يك حالت فيزيكي الهام ناگرفته به سرزمين الهام ببرد. تنفس، بخش مهم حركت است. در ايجاد صداي بازيگر نقش اساسي دارد. بر ژست سازي بازيگر هم اثر مي گذارد. يك ژست در حال دم با همان ژست در حال بازدم تفاوت بسيار مي يابد.

در شيوه ي كار لوكوك اساس حرکات بدن انسان سه حرکت طبیعی در زندگی روزمره است: موج ، موج معکوس ، جوانه‌زدن . سپس به «پرداخت» این حرکات ،یعنی مشتقات گوناگون آنها اشاره و اصولِ «پرداخت» آنها ( بسط و تقلیل ، توازن و تنفس ، فقدان توازن و پیشروی) بررسی شده است . بسط و توضیح حالتها ، یعنی برشهایی از حرکت ، موضوع بعدی است . در نهایت نیز ، ایجاز در کنشهای جسمانی بررسی شده و هفت قانون عمومی از تحلیل حرکت استخراج مي شود